İstanbul Kokan Yârim

Bir resim misali… Bütün güzellikler bir araya toplanmış sende… Bütün güzel hislerle kucaklaşmış mutluluk… Kırmızının en aşk kokan tonu hayat bulmuş yanında… Beyaz masumiyetini senden almış...

Denizin ferahlığı‚ mavinin sendeki tonuymuş. Gülüşünle yeşillenmiş her yer. Gece gözlerinden almış karanlığının rengini ve sen seviyorsun diye sararmış yapraklar‚ ağaca küsmemiş‚ toprağı özlemiş. Sen benim gökyüzümsün‚ gündüzünde aydınlığımsın güneşinle‚ gecelerimin yıldızısın‚ bana ışıltılarınla göz kırpan‚ İstanbul kokan yârimsin…

Emirgan'da lale zamanı gibi bana gelişin. Gönlümün her bir yanı rengarenk seninle. Her duygu adını senden almış‚ sen kokulu çiçeklerle güzelleşen İstanbul gibiyim. Kız kulesi gibi teksin bende‚ öylesine özel‚ öylesine seyre daldığım… Boğazın o heybeti gibi sevgin‚ öylesine güçlü ki gönlümde… Kanlıca'da yoğurduma lezzet verensin‚ ben seninle Gülhane'de elinde pamuk şekeriyle koşturan‚ etrafa huzur saçan çocuklar gibiyim…

Sen benim‚ Ayasofya'ya benzeyen hüznümü‚ gözü yaşlı dünyamı cennete çevirenim‚ yalnızlığımı gözlerinle kalabalıklaştıranımsın…
Pierre Loti‚ seninle içtiğim bir fincan kahveyle daha bir güzel. Sen benim Eyüp Sultan'da bir ikindi vaktinde okunan ezanla birlikte gönlümden geçen duamsın.

Beyoğlu'nun o Arnavut taşlı sokaklarında tadına doyulmaz seninle muhabbet‚ sen cümleye başlarsın‚ ben devamını getiririm‚ virgüllerle akşam olur. Nokta görevini unutur seninle konuşurken‚ seninle sessizlik bile öylesine dolu dolu. Akşam güneşi en güzel Büyük Ada'da Aşıklar Tepesinde. Oysa senin güneşin hiç batmadı bende‚ hep aydınlattı Karanlıklarımı‚ gönlümün soğuk taraflarını ısıttı.

Sen benim İstanbul'umsun‚ beni bende varedenim‚ buram buram sen kokanımsın. Sen benim İstanbul'umsun‚ ‚ gönlümü fetheden‚ bana anlam verensin. Boğazın soğuk havasını çekerken içimize‚ martıların dansıyla seyredalarız hayallere‚ dumanı üstünde‚ tavşan kanı çayımızı yudumlarken dökülür kelimeler.. Bir sen söylersin‚ bir ben.. Kısmet der kavuştururuz hayalleri birbiriyle.. Sen bana Çamlıca'dan görünen Sultan Ahmet gibisin.. Bir o kadar uzak‚ bir o kadar yakın. Ama seyrine doyamadığımsın.. Her mevsim ayrı güzel seninle‚ kara boyanmış‚ nazlı bir gelin gibisin düşlerimde.. Sıcaklığınla yakıp kavuran yazım‚ ılık rüzgârıyla yüzümü okşayan baharımsın.. Kıyıya vuran dalgalarınla gönlümü serinleten‚ yağmurunla beni temizleyen İstanbul'umsun…

Geceleri süsleyen ışıklar gibi‚ gülüşün.. Seninle hep aydınlık geceler‚ bana göz kırpan yıldızlarınla korkmuyorum karanlıktan. Balıkçı teknelerinden gelen seslere aldırış etmeden‚ söylerken şarkımızı İstanbul şahit oluyor bize.. Ney nefesinle hayat buluyor. İstanbul sen kokuyor‚ senle doluyor. Biz seninle İstanbul'un iki yakası gibi‚ gecesiyle gündüzü‚ siyahıyla beyazı‚ deniziyle güneşi gibiyiz. Sen olmazsan eksik kalırım. Sen olmazsan garip olurum. Sen olmazsan martıların uğramadığı iskele gibi sessiz‚ ezanları okunmayan camiler gibi ıssız‚ dalgaları olmayan denizler gibi durgun‚ yıldızları olmayan geceler gibi yalnız olurum. Ne sensiz‚ ne İstanbulsuz yaşayamam.

Sen benim kokusunu içime çektiğim‚ hayallerimle süslediğim‚ dualarımla inandığım şehrim.
Sen benim İstanbul kokulumsun...