Lütfen bekleyin..
Ramazan Sayfası: İslamda İhlas Konusu ve Er-RAHÎM İle İlgili Açıklamalar:
RAMAZAN MANİSİ:
Evveli rahmettir kula
Girelim sıdk ile yola
Hulûs ile eyleyelim
Ta ki dua makbul ola
AYET:
-De ki: "şüphesiz benim namazım, ibadetlerim, dirimim ve ölümüm âlemlerin Rabbi olan Allah'ındır." -El En’am:162-
HADİS:
"O, sizin suret, şekil ve dış görünüşlerinize değil, kalblerinize ve kalbi temayüllerinize bakar.” -Müslim:Birr:33-
Er-RAHÎM
Pek ziyade merhamet edici;
Verdiği nimeleri iyi kullananları daha büyük ve ebedi nimetleri vermek suretiyle mükafatlandırıcı...Rahman ism-i şerefinden Allah Teala'nın ezelde bütün mahlukatı için hayır ve rahmet irade buyurduğu anlaşılır.Rahim ism-i şerifi ise, mahlukatı arasında irade sahipler5i, hususan mü'minler için rahmet-i ilahiyyenin tecellisini eder.
İftar duası:
Allah’ım senin için oruç tuttum. Sana iman ettim. Senin verdiğin rızıkla orucumu açtım. -Muğnil Muhtac Sayfa: 134-
Oruç niyeti:
Allah rızası için bu senenin farz orucunu eda etmeye niyet ettim. -Muğnil Muhtac Sayfa:130-
İHLAS:
Sözlükte; gösterişi terk etmek, açık sözlülük, samimiyet, içtenlik, bağlılık, sadakat, bir şeyi halis yapmak, özünü almak manalarında kullanılır.
Istılahta ise; iman, ibadet, ahlâk, amel, dua... Gibi her türlü dini görevleri, halkın övme ve beğenmesini, yerme ve kınamasını düşünmeksizin sırf Allah için iyi ve halis bir niyetle yapmak, şirk, nifak, riya (gösteriş), duyurma... Ve benzeri şaibelerden uzak durmak, söz, fiil ve davranışlarında samimi ve dosdoğru olmak demektir. Bu şekilde hareket eden kimseye “Muhlis” denir.
NİYET
Zamanın birinde ALLAH’a çokça ibadet eden bir abid vardı. Bir gün topluluk kendisine gelip dediler ki;
— Şurada bir kavim var. ALLAH’a değil de orada bulunan bir ağaca tapıyorlar.
Bunun üzerine abid ALLAH için öfkelenip baltasını omzuna aldı. Ağacı kesmek için yola koyuldu. İblis, ihtiyar bir şahıs suretinde önüne çıktı ve kendisinden sordu:
—ALLAH sana rahmet eylesin böyle öfkeli öfkeli nereye gitmek istiyorsun?
— Şu taptıkları ağacı kesmek istiyorum, dedi Abid.
—O ağaçla senin ne alıp veremediğin var ki? Dedi İblis. Sen ibadetini terk etmiş, kendi nefsinle meşgul olmayı bırakmış, bunun dışındaki işlerle meşgul oluyorsun.
— Bu da benim ibadetimdir.
—Ağacı kesmeye seni bırakmam.
Bunun üzerine abidle iblis arasında arbede başladı. Abid, iblisi yaka parça tutup yere vurdu, göğsüne oturdu.
İblis abide dedi ki:
—ALLAH senden bu ağacı kesmenin meşakkatini iskat etmiştir. Sana bunu farz kılmamıştır. Sen de ağaca ibadet ediyor değilsin. O halde başkasının yaptığı seni ne ilgilendirir? Hâlbuki ALLAH’ın yeryüzündeki iklimlerinde peygamberler vardır. Eğer ALLAH dileseydi o Peygamberleri bu ağaca tapanlara gönderir, o Peygamberlere bunu kesmeyi emrederdi.
Abid dedi ki:
—Hayır, muhakkak onu kesmem gerekiyor.
Böylece İblis onunla ikinci bir arbedeye girişti. Abid yine onu mağlup ederek yere vurdu. Göğsünün üzerine oturdu. Böylece İblis aciz olarak abide dedi ki:
—Benimle senin aranı tamamen ayıracak, senin içinde daha yararlı olan bir işi arzuluyor musun?
—Nedir o?
—Beni bırak da söyleyeyim.
Bunun üzerine abid, İblis’i bıraktı ve İblis dedi ki;
—Sen fakir bir kişisin. Sen halkın sırtına yük olmuşsun. Onlar senin nafakanı temin ediyorlar. Belki de sen arkadaşlarına ikram etmek istersin. Komşularına yardım etmeyi, açları doyurmayı, halktan mustağni olmayı umarsın.
—Evet, isterim tabi, dedi abid
—O halde, dedi iblis. Şu fikrinden vazgeç. Senin için her gece iki altın getirip yastığının altına koymayı taahhüt ediyorum. Sabahladığında o altınlarını alıp nefsine, çoluk-çocuğuna infak eder, arkadaşlarına ondan sadaka verirsin. Bu hem senin hem de Müslümanlar için şu yerinde biten ve kesilmesiyle tapan kimselere zararı dokunmayan ağacın kesilmesinden daha menfaatlidir. Bu ağacı kesmenin senin Müslüman kardeşlerine hiçbir faydası olmaz.
Böylece abid, İblis’in söylediklerini düşündü: “Ben Peygamber değilim ki, bu ağacı kesmek bana düşsün. ALLAH da bana dememiş ki kesmemekle günahkâr olayım. İhtiyarın söylediği ise menfaat bakımından daha hayırlıdır.”
Böylece İblis, ona borcunu ödemeyi taahhüt ve yemin etti. Bunun üzerine abid, mabedhanesine dönüp geceledi. Sabahladığında başucunda iki altını gördü. Onları keseye indirdi. Ertesi gün de böyle oldu. Sonra üçüncü gün ve ondan sonraki günler de sabahladığında hiçbir şey bulamadı. Bunun üzerine hiddete gelip omzuna baltasını aldı, ağacı kesmek için yola koyuldu.
İblis, yine ihtiyar suretinde önüne çıkıp, sordu:
—Nereye gidiyorsun?
Abid:
—Şu ağacı kesmeye gidiyorum, diye cevap verdi.
İblis:
—Yalan söylüyorsun, dedi. ALLAH’a yemin ederim ki, buna gücün yetmez. Onu kesmeye imkânın yoktur. Buna müsaade etmem.
Bunun üzerine abid, daha önce İblis’in başına getirdiğini yine İblis’e sarıldı.
İblis, haykırdı:
—Heyhat o uzaktır, onu artık yapamazsın, dedi ve İblis, abidi yaka paça yıkıp yere devirdi.
Abid baktı ki İblis’in ayakları arasında bir kuş gibidir. İblis onun göğsüne oturdu ve dedi ki:
—Ya bu ağacı kesmekten vazgeçeceksin veya seni keseceğim. Abid baktı ki gücü İblis’e yetmiyor:
—Ey ihtiyar! Anladım ki sen İblissin. Bana galip geldin. Benim yakamı bırak; fakat bana haber ver, daha önce seni nasıl mağlup ettim? Sen ise şimdi beni nasıl mağlup ettin?
İblis:
—Sen ilk defa ALLAH için öfkelendin, niyetin ahiretti dedi.. Beni mağlup etmen ondan kaynaklanıyordu. Ve ALLAH beni sana musahhar kıldı. Bu defa ise sen nefsin ve dünyan için öfkelendin. Bu sefer ben seni mağlup ettim. Gücüm ve hilem ihlaslı kulları etkilemez.
HAZIRLAYAN: VEYSİ DEMİR HÜR24
Kaynak: HÜR24 Haber
