Mahcubuz Emanetine Sahip Çıkamadık!

İnsanoğlu en mükemmel yaratılışla yaratılmışken, yani Eşref-i mahlûkatken,  İnsanoğlunun Allah’ın yarattıkları içerisinde aşağıların aşağısına inerek yani esfel-i Safiline nasıl düştüğünü Sakarya’da yaşanan olayda gördük. Olayın detaylarına girmeye ruhum, bedenim, vicdanım, insanlığım el vermiyor; zaten duymayan da kalmamıştır. Ya Rabbim! O kazandı biliyoruz; kaybedenler o vahşileşen Safilin derekesindeki ona zulmedenler, kılıf arayanlar ve sessiz kalanlar olmuştur.

Haftalarca Suriyeli muhacirler için siyasetçilerden sanatçılara; sanatçılardan, işadamlarına; medya ve sosyal medya aracılığıyla toplumun her kesimine nefret aşılanmak istenmesi. Irkçılık ve şovenizm duygularıyla mültecileri karşı oluşturulan algı ; bize emanet edilen bir anne ve bebeğinin tecavüz, vahşi ve canice katledilmesiyle sonuçlandı.

Allah’ım içimizdeki bu beyinsiz zalimlerden dolayı bizleri de helak etme! Suçluyuz koruyamadık! Sahip çıkamadık! Müslüman bir belde de zalimlerin zulmüne engel olamadık! Suçluyuz. Bizi bağışlaması için Rabbimize yalvarıp yakarmalıyız. Yalvarıp özür dileyecek biri daha var o bacımızın eşi, yarın ruz-i mahşerde bizden davacı olacak? Hepimiz suçluyuz. Senden özür dilememiz senin için neyi değiştirir ki… Ama vallahi içimiz paramparça, yüreğimiz yandı, yüzümüz kızardı sana karşı mahcubuz; Rabbimize karşı sorumlu…

Bize emanetti bacımız Emani…   

Bizim çağın muhaciriydi bacımız…

Ama… Ama biz Ensar olamadık…

Kardeşimizin emanetine sahip çıkamadık…

Utanıyorum Allah’ım utanıyorum!

İnsanlığımdan utanıyorum…

Emanetine sahip çıkamadığımız kardeşimiz haykırıyor: ”Suriye’ye geri döneceğim. Buraya geliş sebebim eşimin ve çocuklarımın hayat ve namusunu korumaktı. Artık gerek kalmadı…”

Vallahi sözün bittiği yerdeyiz…

Yazıklar olsun Zalimlere!

Yazıklar olsun!

Ya Kahhar! Ya Kahhar! Kelimler boğazımda düğümleniyor. Nasıl bir imtihan? Bu kardeşimizin namusu bize emanetti. Emanetine sahip çıkamadık. Allah’ım hangi yüzle huzuruna çıkarız…

Ey Müslüman geçinenler oturup ağlayın ve dua edin!

Ya Zuntikam içimizdeki zalim beyinsizler yüzünden bizleri de helak etme…

Bu olay Rabbi Zülcelal’in takatine dokunur. Günlerce aylarca ağlayarak dua edin. Bilin ki nice topluluklar iyileriyle birlikte helak oldular; zalimlere sessiz kaldılar diye… Namazınız, orucunuz, ibadetleriniz sizi aldatmasın… Düşünün ne oldu da biz bu kadar zalim, cani ve vahşileştik. Düşünün de halimize ağlayalım tövbe ve istiğfar edelim… Belki bağışlanırız… Güle güle bacım güle güle kazanan sensin… Sen kazandın bizim de insanlığımız kaybetti…