Lütfen bekleyin.. Lütfen bekleyin..
Günlerin sessizliğine, kimse anlam veremiyordu. O sustu mu!! Çevresi de susardı. Aslında sessizliğin kendisinden kaynaklandığını biliyordu. Lakin diline gelen suskunluğu da çözmeye niyetli değildi.
Kaçıp gitmek istemişti. Nereye olursa olsun. Sadece nefes alabileceği bir mekandı istediği. Aklına yıllardır uğramadığı eski yazlık evleri gelmişti. Güzel bir bahane ile kaçıp sığınmıştı. Dalgalı denizden kurtulup, bir limana sığınan, su alan sandal misaliydi. Kendisini tanımlaması...
Aylardan Kasım, mevsimlerden sonbahardı. Yapraklar dökülmüş, ağaçlar adeta çıplak kalmıştı. Balkonundan ıssız kalan kumsala bakarken... Aklından geçenlere yetişemiyordu. "Hayal kırıklığımı" dese "Hayatın acı yüzümü" bilememişti...
Ağır ihanetlerin ardından!!! İhanet nedir? Neden yaşayan insanları mevsimsiz açan çiçekler gibi soldurmaktaydı!! Elinde vazgeçemediği bir koca fincan kahvesiyle düşünmek istemese de...
Aklındaki sorulara cevaplar kaybolmuştu. Hafifçe gülümsedi "gazeteye ilan mı versem! sorularımın cevapları kayıptır. Bulan olursa...ben buradayım. Bulana Ödül ise bende kalan tek gülüşümü vereceğim." "Her yaş bir tecrübedir." demişti, anneannesi.
Bu kadar tecrübede fazla değil miydi? Evet, dostum dediği kişilerin ardından, ailesinin de ihanetini kaldıramamıştı. İhaneti yaşamak aslında... Evet, evet ihaneti yapandan daha hafif acıtır. Şaşırmayın!!! İhanet eden insanlar, hep kendisine çok güvenen ve de çok sevenlere yapmazlar mı? Yani ... anne, evlat, koca, kadın, abla, kardeş, yeğen, teyze, sevdalı, seven...
Ya da bunların tam tersi olur. Kadın-koca...gibi İhanet eden insanın içi yanar. Çünkü çok iyi bilir ki, karşısındaki kişi, onu en çok sevendir. Ya da ona en çok güvenen... Ona güvenenden, nasıl istifade ederek, belki maddi belki de manevi, bazen de anlamsız kıskançlıklardan kaynaklanarak... kül ettiğini...
Aslında neyi kaybettiğini kısa bir zaman sonra anlar. Lakin giden gitmiştir. Güven ölmüştür. Deprem sonrası ne olursa, o olmuştur. Yıkılmış enkaz altında kalan, oysa kendi ruhu olmuştur.
"Bir daha beni onun kadar seven olur mu?" "Beni ben den çok seven, yüreğinde taht kurduran bir o vardı" diye cümleler arasında kalan "ihanetçi " olur.
Sevilmek ya da güvenilmek çok mu şımartır? Ya da neden ihanet edilir! şartlanmış bir yaşam mıdır? Sevilene veya güvenilene mutlaka ihanet edilecektir. Çözülmeyen bir denklen oluşturur beyinlerde. Atom bile parçalana bilindi de, bu sorunun cevabı olmadı!!! Kahvesinden acı bir yudum alınca, kahvenin çok sıcak olduğunu anlamıştı. Lakin dili yanmıştı. "Sen de mi be kahvem" diye gülümsedi. Dilinin acısıyla yüreğini birleştirerek. Kim neye Veya kime ihanet etmiş ise... Kaybeden olmuştur. Kazanan her zaman yüreği ile seven olur. Acılar içinde ağlasa da... Ya da bürünse de sessizliğin rengine... Ya da şehit düşse de ülkesine ihanet edenin kahpe kurşunuyla...
Elbette, kazanmak zordur. Kaybetmek ise kırılan bir bardak ya da soğuk rüzgarın estiği kadar çabuk ve yıkıcıdır. İhanetine sevgimi yolladım. Bakıştılar...uzun uzuna!!! Sevgim acı gülüşünü, bırakarak giderken...
Dönüp baktı, ihanetine!!! Ve son cümleleri döküldü, suskun dilinden. "Teşekkür ederim. Bana gerçek sevdayı yaşattığın için. Sevebilmek hatta güvenebilmek... Ben ise, sen den özür diliyorum. Sana baki seve bilmeyi yaşatamamışım. Af edersin.!!!!"
İhanet edenlerinize bir ödül verin. Değerli okurlarım. Mesela gülümseyin...ya da...!!!
